Тэрмін “аўтызм” (ад грэцкага «autos» – сам) быў у першыню ўведзены швейцарскім псіхіатарам Е. Блейхерам у 1920 годзе. Ён разумеў пад аўтызмам адгароджанасць ад свету, сыход у сябе.
“Дзіця дажджу” так называюць дзіця з сімптомамі аўтызму. Многія бацькі мяркуюць, што іх дзіця не пачаў размаўляць у тры гады і не ідзе на кантакт з дарослымі і адналеткамі толькі таму, што ён індывідуальнасць. Таму, пачуўшы ад лекараў дыягназ “аўтызм”, яны доўга не могуць у гэта паверыць. А дзіця з сімптомамі аўтызму адчувае дыскамфорт, жывучы ў свеце нармальных людзей. і тут галоўнае – дапамагчы яму сацыялізавацца.
